Piñeiros do mundo

Sorprendeuse Roque en días pasados
ao se atopar, nun paseo, cun piñeiro extraño.

El coñece ben os que hai por aquí
e catro ou cinco máis que veu en xardíns.

E como todos sabedes que curioso é abondo,
meteuse na leria de xuntalos todos.

Comezou o traballo buscando na rede
e veu saber que hai máis de cen diferentes.

E indo dun noutro a cousa veu dar
neste traballo que vos quere ensinar.

piñeiro
pino
pinu
pi
pinheiro
pine
pin
kiefern
pino

Os piñeiros son árbores
formadas por unha raíz
potente e ben
ramificada, e un talo
leñoso erguido coas
ponlas dispostas en
pisos
características

O toro, que adoita ser dereito,
está cuberto dunha casca
grosa, castaña ou gris,
agretada e cuarteada que se
desprende en pequenas

As follas, lineais, están dispostas xeralmente en grupos de entre
dúas e cinco. As vellas caen moito despois de saíren as novas por iso
aparentemente os piñeiros non perden a folla.

As flores están agrupadas en estructuras ovaladas ou cónicas. As
masculinas desenvólvense na base dos brotes anuais e as femininas
nas puntas dos mesmos.
Flores
masculinas
Flores
femininas

As piñas son estruturas leñosas que protexen as sementes,
xeralmente maduran aos dous anos.

as sementes, piñóns,
protexidas por unha casca
dura, dispérsanse co vento
coa axuda dunha á
membranosa, a non ser as
máis grandes,

utilidades
O piñeiro é unha árbore de
aproveitamento múltiple.
Ten un aproveitamento
integral. O máis importante é o
da madeira pero tamén se lle
aproveitan, ou aproveitaron, as
follas, as piñas, os piñóns, a
casca e a resina.

A maioría dos piñeiros son
especies forestais ás que se lle
aproveita a madeira.
A madeira de piñeiro é un
material lixeiro, fácil de
transformar e procesar, e con
bos niveis de resistencia
mecánica.
Da madeira dos piñeiros fanse
estruturas, mobles, embalaxes,
pero, sobre todo, aprovéitase
para a produción de taboleiros,
de pasta de papel e como
combustible.

As follas do piñeiro (candeas, faísca, arume, frouma, pluma…..)
utilízanse como combustible -para iniciar os lumes-, como acolchado
de cultivos, como cama para os animais, como illante… e as follas
frescas, en infusión, para o tratamento de toses, catarros, arrefriados
e bronquite.

A casca utilízase como combustible, en curtiduría e tintes, como
illante, en acolchados de cultivos e xardinería…

As piñas utilízanse como combustible, iniciador do lume, e
como elementos decorativos ou base para a creación de
obxectos de decoración.

Unhas 20 especies de piñeiros producen piñóns grandes que se
aproveitan como alimento polo seu sabor característico e a súa
achega de proteínas, graxas, vitaminas, minerais e febra.
Engádenselle a platos de carne e peixe, a ensaladas, e, maiormente, a
doces e postres.
Piñóns de
piñeiro manso

A resina dos piñeiros
aprovéitase, e é moi valorada,
polas súas múltiples aplicacións.
A resina e os seus derivados
empréganse na fabricación de
pinturas e vernices, augarrás,
adhesivos, disolventes,
perfumes, tintas de imprenta,
aditivos do xabrón e do papel,
compostos de goma,
revestimentos, soldaduras,
mistos, productos de limpeza,
insecticidas e praguicidas,
lubricantes, na elaboración de
fármacos antiulcerosos e
antimicrobianos, como fonte de
aromas, fragancias, sabores…

As serraduras, ou serrín, tamén se aproveitan como combustible (en
directo ou compactado como “pellets” ou briquetas),
acondicionador de terreos, absorbente…

Piñeiros do mundo
No mundo existen unhas 110 especies de piñeiros. Son
árbores nativas do Hemisferio Norte, cunha soa especie
nativa do sur do Ecuador, o piñeiro de Sumatra, que medra
nesa illa indonesia. As montañas subtropicais de México
acollen o meirande número de piñeiros diferentes, case 50
especies.

Piñeiro branco de Yakushima (Pinus amamiana). É nativo das illas de Yakushima e
Tanegashima do sur do Xapón. Pode acadar unha altura de 25 m e un diámetro no toro de
ata 1 m. As follas medran en grupos de 5 e as piñas miden de 5 a 8 cm de longo.

Piñeiro chino de Armand (Pinus armandii).
É orixinario de China. Pode medir ata 40 m
de altura e ter un diámetro de 1,5 m. As
follas, de 8 a 20 cm, están en grupos de
cinco. As piñas miden de 9 a 22 cm de longo
e entre 6 e 8 cm de longo; e os piñóns
grandes de 10 a 16 mm de longo con só
restos de á.
Coñécense 3 variedades: Pinus armandii var. Armandii,
atópase case por toda a área de distribución; Pinus
armandii var. Dabeshanensis, das montañas Dabie, e
Pinus armandii var. Mastersiana, das montañas do
centro de Taiwán.

Pino cahuite, ocote ou pinabete ( Pinus
ayacahuite). É orixinario do surleste de
México e áreas de América Central. Pode
medir máis de 40 m de altura e ter 1 m de
diámetro. As follas, de 8 a 15 cm, en
fascículos de cinco algo espaciados. As piñas
son lixeiras, de 20 a 40 cm de longo e 5 cm
de longo; e os piñóns, escuros con manchas
claras, de 8 mm de longo e ás de 30 a 35
mm, apegadas ás sementes.

Piñeiro branco de Bhután (Pinus Bhutanica). Orixinario e endémico de Bhután e lugares
próximos da India e de China. Pode acadar os 25 metros. As follas, de ata 25 cm de longo,
están en grupos de cinco. As piñas miden de 12 a 20 cm de longo e os piñóns de 5-6 mm
con unha á de 20 a 25 mm.

Piñeiro branco, pinabete ou ocote
(Pinus chiapensis). Orixinario de
México e Guatemala. Pode medir de 30
a 35 m de altura e superar 1 m de
diámetro.
As follas, de ata 12 cm de longo, nacen
en grupos de 5 ou 6. As piñas,
colgantes, miden de 10 a 15 cm; e os
piñóns de 20 a 25 mm.

Piñeiro branco vietnamita ou piñeiro de
Dalat (Pinus dalatensis). É endémico de
Indochina. Medra nas montañas da parte
central e do centro-sur do Vietnam e en
puntos de Laos. Pode medir de 30 a 40 m
de alto. As follas, de 5 a 14 cm de longo,
aparecen en grupos de 5. As piñas, de ata
23 cm, teñen escamas delgadas e
flexibles. Os piñóns de 6 a 8 milímetros,
teñen unha á de 18 a 25 milímetros.
Recoñécense 2 subespecies: P. d. dalatensis, ao N da área de
distribución, con piñas de 6 a 17 cm; e P. d. procera, ao sur da
área de distribución con piñas de 13 a 23 cm.

Piñeiro branco de Hainan ou piñeiro de Fenzel (Pinus fenzeliana). É endémico da illa de
Hainan do sur de China. Pode medir ata 20 m de altura e 1 m de diámetro. As follas de 5
a 13 cm de longo aparecen en grupos de 5. As piñas miden de 6 a 11 cm de longo e
teñen piñóns grandes, de 8 a 15 mm de longo, case sen á.

Piñeiro branco das montañas
Rochosas, piñeiro áxil ou piñeiro
huioco (Pinus flexilis). É nativo das
zonas subalpinas do oeste dos
Estados Unidos, México e Canadá.
Pode chegar aos 20 m de alto, pero
habitualmente é moito máis
pequeno. Ten as follas curtas, en
grupos de 5, e as piñas pequenas.
No sur da súa área de distribución existe a
variedade reflexa, máis grande, de 25-35 m de
alto, con acículas de maior tamaño, de 6 a 11
cm de lonxitude, e piñas de 10 a 20 cm.

Piñeiro de azucre (Pinus lambertiana). É
orixinario das montañas do oeste dos EE.
UU. e da Baixa California de México. É a
especie de piñeiro que acada máis altura,
de 40 a 60 metros, con exemplares de
ata 80 m, e un diámetro de 1,5 a 2,5 m.
As follas, en grupos de 5, miden de 6 a
11 cm. As piñas, que son as máis longas
das coníferas, miden de 25 ata 60 cm, e
os piñóns miden uns 10 mm, cunha á de
2 a 3 cm.

Piñeiro branco de Taiwan (Pinus morrisonicola). É endémico de Taiwan. Pode acadar de 15
a 25 m de altura e 1,2 m de diámetro. Ten as follas en grupos de 5 e as piñas duns 10 cm.

Piñeiro branco occidental (Pinus
monticola). É nativo do oeste dos EE. UU.
E do Canadá. Pode medir de 30 a 50 m de
altura. Ten as follas, en grupos de 5, de 5-
13 cm de longo. As piñas son delgadas, de
12 a 32, e as sementes pequenas, de 4 a
7 mm, cunha á duns 2 cm.

Piñeiro branco xaponés (Pinus parviflora). É orixinario do Xapón. Pode medrar ata os 25 m e
ten a copa ampla. As follas curtas, de 5 a 6 cm, aparecen en grupos de 5. As piñas miden entre
4 e 7 cm e teñen os piñóns de 8 a 10 mm cunha á curta.
O piñeiro branco xaponés úsase moito para facer bonsais.

Piñeiro de Macedonia (Pinus peuce). E nativo
do surleste de Europa (Albania, Montenegro,
Serbia, República de Macedonia, Bulgaria e o
norte de Grecia). Pode acadar os 35 m de
altura e 1,5 m de diámetro. As follas miden
entre 6 e 11 cm e están en grupos de 5. As
piñas miden de 8 a 16 cm e os piñóns uns 6
mm cunha á 2 cm.

Piñeiro enano siberiano (Pinus pumila). É nativo das rexións subalpinas dol norleste de Asia
(Siberia, norleste de China, península de Corea e o Xapón). Só acada de 1 a 3 m de altura. As
follas son de 4 a 6 cm de longo e están en grupos de 5. As piñas miden entre 2,5 e 4,5 cm.

Piñeiro branco mexicano ou piñeiro branco
de Chihuahua (Pinus strobiformis). Nativo
do suroeste dos Estados Unidos e de
México . Pode medir ata 30 m de alto e 90
cm de diámetro. As follas miden de 4 a 9
cm e están en grupos de 5, ás veces 4. As
piñas son grandes, de 16 a 50 cm de longo,
e os piñóns grandes cunha á moi curta.

Piñeiro canadiano, piñeiro branco
americano ou piñeiro de Weymouth
(Pinus strobus). É nativo do leste de
Norteamérica, desde Terranova ata os
Montes Apalaches. Pode medir ata 40
m e ter un diámetro de 1,5 m. As follas,
de 6 a 12 cm, están en grupos de 5. As
piñas miden de 7 a 15 cm e os piñóns 5
mm.

Piñeiro azul do Himalaia ou piñeiro
de Bhután (Pinus wallichiana). É
orixinario de Buthán. As follas,
colgantes, aparecen en grupos de 5
e miden de 12 a 18 cm de longo. As
piñas son longas e delgadas de 16 a
32 cm con piñóns de 5 a 6 mm
cunha á de 2 a 3 cm.

Pinus wangii. É unha especie en perigo de extinción orixinaria da China. Os exemplares
atópanse dispersos en bosques de latifolias nas abas calcarias de dous lugares do SE da
China, en Yunnan. Pode medir ata 20 m de altura e ter un diámetro de 60 cm. As follas
pequenas, de 2,5 a 6 cm, están en grupos de 5. As piñas, de 4,5 a 9 cm, teñen piñóns de 6
mm con á de 1,5 cm.

Piñeiro de tona branca (Pinus albicaulis). Vive nas zonas subalpinas do oeste dos Estados
Unidos e Canadá. Pode medir ata 20 m. As follas, que aparecen en grupos de 5, miden de
4 a 7 cm de longo. As piñas tamén son pequenas de 4 a 7 cm, e non abren ao secar.

Piñeiro de Corea (Pinus koraiensis). É orixinario do leste de Asia (surleste de Siberia,
norleste da China, Corea e o centro do Xapón. Pode acadar de 40 a 50 m de altura e ter un
diámetro de 1,5 m. As follas, de 7 a 13 cm, están en grupos de 5. As piñas de 8 a 17 cm de
longo protexen piñóns de 14 a 18 mm cunha á moi curta.

piñeiro de Siberia (Pinus sibirica). É
orixinario deSiberia. Mide de 30 a 40
m de altura e 1,5 m de diámetro. As
follas, en grupos de 5, miden de 5 a
10 cm de longo e as piñas, de 5 a 9
cm de longo, teñen piñóns de 9 a 12
mm cunha á moi curta..

Piñeiro de Nelson (Pinus nelsonii). É
nativo das montañas do norleste de
México. Acada só uns 10 m de altura e 30
cm de diámetro. As follas, en grupos de 3
ou 4, miden de 4 a 8 cm. As piñas poden
medir de 6 a 12 cm e teñen un pedúnculo
curvado cara abaixo de 3 a 6 cm de longo;
os piñóns son grandes, de 12 a 15 mm, e
comestibles apreciados.

Piñeiro de Krempf (Pinus krempfii).
Só se coñecen uns poucos
exemplares en bosques mixtos das
montañas subtropicais do centro do
Vietnam. Pode medir de 35 a 55 m
de altura e 2 m de perímetro. As
follas son planas, lanceoladas, de 3 a
6 cm de longo. As piñas miden de
3,5 a 6 cm e os piñóns, de 4 a 5 mm,
teñen unha á de 1,5 cm.

Piñeiro chinés de Bunges ou piñeiro
prateado (Pinus bungeana). E orixinario
das montañas do noroeste da China. Pode
medir ata 30 m de alto. As follas, en
grupos de 3, poden medir de 5 a 8 cm. As
piñas son globosas de 5 a 6,5 cm e os
piñóns teñen unha á curta.
Plántase como ornamental polas cores da súa tona.

Piñeiro de Gerard (Pinus gerardiana).
É nativo do noroeste do Himalaia:
leste de Afganistán e Pakistán e
noroeste da India. Pode acadar os 25
m de altura. As follas forman grupos
de 3 e miden entre 6 e 10 cm. As
piñas, cónicas, miden de 12 a 23 cm e
os piñóns, grandes, de ata 2 cm, son
comestibles e produto de comercio.

Piñeiro Qiaojia (Pinus squamata). Só existen 20 árbores desta especie nunha montaña de
Yunnan, en China, onde foron descubertos no 1991. Pode chegar a medir ata 30 m. As
follas, en grupos de 4 ou 5, miden de 9 a 17 cm. As piñas son cónicas, duns 9 cm, e os
piñóns, de 4 a 5 mm, teñen unha á de 1,6 cm.

Piñeiro ou piñón de Martínez e maxipiñón (Pinus maximartinezii). É endémico do México
central. Só se atopa nunha pequena área, de altitude media, ao sur de Zacatecas. É unha
árbore pequena, de 10 a 15 m e ata 50 cm de diámetro. As follas, en grupos de 5, miden de
7 a 13 cm. As piñas, ovoides, miden de 15 a 27 cm e poden pesar ata 2 kg; os piñóns,
grandes, miden de 2 a 3 cm e só teñen restos da á.

Piñeiro piñoneiro chorón ou pince piñon (Pinus pinceana). Medra escaso e disperso en
zonas moi secas de alturas medias do centro de México. Pode medir ata 10 m, case sempre
menos. As follas, en grupos de 3, miden de 6 a 12 cm. As piñas, colgantes, miden de 6 a 11
cm; os piñóns son grandes, de 11 a 13 mm, de cor laranxa, e á vestixial.

Piñeiro de Rzedowski (Pinus rzedowskii).
Só se atopa en México, en só tres
localidades do estado de Michoacán, en
terreos calcarios escarpados, cun total de
entre 6.000 e 6.500 árbores, en perigo
por perda do hábitat. Pode medir de 20 a
25 m de altura. As follas, que aparecen en
grupos de 3 ou 4, miden de 6 a 10 cm. As
piñas, oblongas, miden de 10 a 15 cm e os
piñóns miden de 8 a 10 mm e teñen unha
á de entre 2 e 3 cm.

Piñeiro ou piñón mexicano (Pinus cembroides). É nativo de México onde vive en terreos
calcarios e secos. Mide de 5 a 10 m de altura e pode ter un diámetro de 30 a 50 cm. As follas,
en grupos de 2 a 3, miden entre 2,5 e 7 cm. As piñas son globosas, de 5 a 6 cm, e os piñóns
de 1 cm de longo e sen á.
As poboacións da “Sierra de la Laguna”, do sur da Baixa California, teñen as follas máis longas, entre os 4
e os 7 centímetros, e as piñas tamén máis longas, de ata 5,5 cm, e máis estreitas; polo que é
considerada por uns autores como unha subespecie (P. cembroides subsp. lagunae) e como unha
especie diferente por outros (P. lagunae).

Piñeiro ou piñón do Potosí (Pinus
culminicola). É nativo e endémico
dunha zona de cumes altos, de
clima húmido e fresco, do norleste
de México; e só é abundante no
Cerro de Potosí (3713 m) por enriba
dos 3.000 m. Só medra ata os 5 m
cun diámetro de 25 cm. As follas,
en grupos de 5, miden de 3 a 5,5
cm de longo. As piñas son globosas,
de 3 a 4 cm, e os piñóns que miden
de 9 a 12 mm, só teñen unha á
residual.

Piñeiro ou piñón da fronteira (Pinus
discolor). É natural do suroeste dos
Estados Unidos e do norte de México.
Pode medir de 2 a 10 m de altura e
ter 40 cm de diámetro. As follas, en
grupos de 3 ou 4, miden de 3 a 5 cm.
As piñas, oblongas, miden de 3 a 6 cm
e teñen piñóns de 10 a 12 mm,
comestibles.

Piñón Colorado, piñón de dúas agullas, ou
piñeiro piñon (Pinus edulis). É orixinario do
suroeste de Estados Unidos e do norte de
México. Mide ata 6 m de altura e 20 cm de
diámetro. As follas, en grupos de 2, miden
de 4 a 8 cm. As piñas miden uns 6 cm e
teñen piñóns comestibles.

Pinus johannis. É nativo de América do Norte, desde o suroeste dos Estados Unidos ao sur
de México, en áreas de media montaña e clima fresco e seco. Acada os 4 m de altura e
pode ter un diámetro de 50 cm. As follas, en grupos de 3 ou 4. As piñas son globosas, de 2
a 4 cm, e teñen piñóns grandes de 10 a 12 mm.

Piñeiro dunha agulla (Pinus monophylla). É natural do suroeste dos Estados Unidos e do
noroeste de México. Pode medir de 10 a 20 m de alto e ter un diámetro de ata 80 cm. As
follas, individuais, miden de 4 a 6 cm. As piñas, globosas, miden de 4,5 a 8 cm.
Recoñécense 3 subespecies: P. m. subsp. monophylla, que está presente na maior parte da área de distribución, coas
follas ríxidas, verde azúis, e piñas de 5,5 a 8 cm, máis longas que largas; P. m. subsp. californiarum, do sur de Nevada ata
o norte da Baixa California, coas follas menos ríxidas, verde grisáceas, con poucas canles de resina, e as piñas de 4,5 a 6
cm, máis largas ca longas; P.s m. subsp. fallax , das abas do val inferior do río Colorado e os seus afluentes, coas follas
menos ríxidas, verde grisáceas, con numerosas canles de resina, e as piñas de 4,5-6 cm más largos ca longos.

Piñón Orizaba ou piñeiro de Orizaba (Pinus orizabensis). É endémico dunha área do Eixo
Volcánico Central de México, nun clima húmido e frío. Pode acadar os 10 m de alto e ter
un diámetro de ata 50 cm. As follas están agrupadas de 3 ou de 4 e miden de 3 a 6 cm. As
piñas, entre globosas e ovais, miden de 4 a 7 cm e teñen sementes grandes, de 12 a 15
mm, con á residual.

Piñeiro ou piñón de Parry e piñeiro de catro follas (Pinus quadrifolia). Só se atopa, escaso e
disperso, ao sur de California, nos EE. UU., e no norte da Baixa California, en México. Pode
acadar 8 m de altura e ter un diámetro de 40 cm. As follas, en grupos de 4 ou 5, miden entre
2,5 e 5,5 cm. As piñas miden de 4 a 5,5 cm e teñen piñóns de 10 a 14 mm.

Piñeiro de Texas (Pinus remota). É nativo do sur dos EE. UU. e do norte de México. Mide
entre 3 e 10 m e acada un diámetro de ata 40 cm. As follas, en grupos de 2 ou 3, miden de 3 a
5 cm. As piñas miden de 4 a 6 cm e teñen piñóns de 10 a 12 mm comestibles e coa casca moi
fina.

Piñeiro de Colorado (Pinus aristata). É nativo das Montañas Rocosas dos EE. UU. onde
medra por enriba dos 2.500 m con clima subalpino frío e seco. Mide entre 5 e 15 m de altura
e acada 1,5 m de diámetro. As follas, en grupos de 5, miden de 2,5 a 4 cm. As piñas, ovoides,
de 5 a 10 cm, teñen piñóns de 5 mm cunha á de ata 2 cm.

Piñeiro de Balfour (Pinus balfouriana). Piñeiro raro, endémico de California. Só se atopa en
dúas zonas, cunha subespecie en cada unha, a subsp balfouriana típica, nos montes
Klamath, e a subsp austrina, no sur da Serra Nevada. Pode medir de 10 a 20 m e ata 2 m de
diámetro. As follas, en grupos de 5, miden de 2 a 4 cm, viven de 10 a 15 anos. As piñas
miden de 6 a 11 cm. A idade dos máis vellos de Serra Nevada está acreditada en 2.110 anos.

Piñeiro lonxevo (Pinus longaeva). Atópase nas montañas do suroeste dos EE. UU. Mide
entre 5 e 15 m de alto e pode ter un diámetro de ata 3,6 m. As follas, que están en grupos
de 5, miden de 2,5 a 4 cm, algunhas viven ata 45 anos. As piñas, ovoides, miden de 5 a 10
cm e teñen piñóns de 5 mm con á de ata 2 cm.
Un exemplar desta especie coñecido como “Matusalén” ten case 5.000 anos.

Piñeiro Sikang (Pinus densata). Atópase no suroeste de China e no surleste do Tibet en
alturas de máis de 3.000 m. Pode medir ata 30 m de alto e ter un diámetro de 1,30 m. As
follas, en grupos de 2 ou 3, viven ata 3 anos e miden ata case 15 cm. As piñas, ovoides,
duns 6 cm teñen piñóns de 4 a 6 mm con á de 1,5 a 2 cm.

Akamatsu ou piñeiro vermello
xaponés (Pinus densiflora). É nativo
do Xapón, Corea, o norleste de China
e o surleste de Siberia. Pode medir de
20 a 30 m de altura. As follas, en
grupos de 2, miden entre 8 e 12 cm e
as piñas miden de 4 a 7 cm de longo.

Piñeiro dos Balcáns (Pinus heldreichii). Nativo
das montañas do surleste de Europa (suroeste
de Bulgaria, Bosnia, Albania, Macedonia,
Serbia, norte de Grecia e localmente no sur de
Italia). Pode medir entre 20 e 35 m de alto e
acadar os 2 m de diámetro. As follas, en
grupos de 2, miden entre 4,5 e 10 cm. As
piñas, que miden de 5 a 9 cm, teñen piñóns de
6 a 7 mm con á de 2 a 2,5 cm.

Piñeiro de Huangshan (Pinus
hwangshanensis). É endémico das
montañas do leste de China. Pode medir
ata 25 m de altura. As follas, en grupos
de 2, miden de 5 a 8 cm. As piñas,
ovoides, miden de 4 a 6,5 cm e teñen
piñóns de 5 a 6 mm con á de ata 2,5 cm.

Piñeiro de Khasi (Pinus kesiya). Nativo do
surleste de Asia (desde a India ás Filipinas).
Pode medir ata 35 m de altura. As follas,
en grupos de 3, miden entre 15 e 20 cm
de longo. As piñas, ovoides, miden entre 5
e 9 cm; e os piñóns, de 6 a 7 mm, levan
unha á de 2 a 2,5 cm.

Piñeiro de Luchu ou piñeiro de Okinawa (Pinus luchuensis). É nativo das illas Ryukyu, no
Xapón. As follas, en grupos de 2, miden de 8 a 15 cm. As piñas, ovoides, teñen 4 ou 5 cm
de longo e piñóns alados.

Piñeiro vermello chino ou piñeiro de
Masson (Pinus massoniana). É nativo do
centro e sur de China, Taiwan e o norte
de Vietnam. Pode medir ata 40 m de
altura. As follas, en grupos de 2, miden de
12 a 20 cm. As piñas, ovoides, miden de 4
a 7 cm e teñen piñóns de 4 a 6 mm con á
de 1 a 1,5 cm.

Piñeiro negro, piñeiro de montaña ou piñeiro moro (Pinus mugo). É nativo das montañas
europeas. Presenta dous aspectos diferentes: con talla arbustiva, ata 6 m, nos Alpes, e
arbórea, de ata 20 m, nos Pirineos. As follas, en grupos de 2, miden uns 3 cm. As piñas, ovais
miden de 2 a 5 cm.
Recoñécense 2 subespecies e un híbrido entre elas: P.m. subsp. mugo, no leste e no sur da área de distribución (nos
Alpes meridionais e orientais e na península Balcánica) unha árbore baixa con piñas simétricas, e P. m. subsp. uncinata,
no oeste e no norte da área de distribución (desde os Pirineos cara ao noreste ata Polonia), un árbol más grande con
piñas asimétricas. O híbrido, P. m. ssp. Rotundata, aparece na zona de contacto entre as subespecies (nos Alpes
occidentales e ao norte dos Cárpatos).

Piñeiro negral, laricio ou salgareño
(Pinus nigra). Especie presente en
sustratos calcarios do sur de Europa,
Asia Menor e, esporadicamente, nos
montes do Atlas do norte de África.
Pode medir de 20 a 25 m de altura. As
follas, en grupos de 2, miden de 8 a 20
cm. As piñas miden de 5 a 10 cm de
longo e teñen piñóns alados.
Recoñécense 2 subespecies: Pinus nigra subsp.
nigra, no leste da área de distribución (desde o
norleste de Italia e Austria ata Turquía) con tres
variedades: var. nigra (piñeiro negral de Austria)
de Austria e dos Balcáns, var. caramanica (piñeiro
negro turco) de Grecia, Turquía e Chipre, e var.
Pallasiana (piñeiro negral de Crimea) da costa do
Mar Negro e do Caúcaso; e Pinus nigra subsp.
salzmannii (en Italia, España e o norte de África)
con outras tres variedades: var. Salzmannii
(piñeiro salgareño) de España e do sur de Francia,
var. corsicana (piñeiro de Córcega ou piñeiro
laricio) de Córcega e Italia central, e var.
Mauretanica (piñeiro negro do Atlas) de
Marrocos e Arxelia.

Piñeiro vermello americano (Pinus
resinosa). É nativo de Norteamérica, sur
leste do Canadá e norleste dos Estados
Unidos. Pode medir de 20 a 35 m de altura
e acadar un perímetro de 1 m. As follas, en
grupos de 2, miden de 12 a 18 cm. As piñas,
ovoides, miden arredor de 5 cm.

Piñeiro rubio, piñeiro albar ou piñeiro
silvestre (Pinus sylvestris). Atópase por case
toda Europa e polo norte de Asia. Pode
medir ata 30 m de altura e 1,30 m de
de 3 a 7 cm. As piñas, oblongas, miden de 3
a 6 cm; os piñóns son moi pequenos e
alados. Recoñécese a subespecie
nevadensis, de Serra Nevada (España) e
numerosas variedades locais. En Galiza
atópase en plantacións nas zonas máis altas.

Piñeiro de Manchuria (Pinus tabuliformis). É nativo do norte de China e do norte de Corea.
Pode medir de 20 a 30 m de altura. As follas, en grupos de 2, miden de 10 a 17 cm. As piñas,
ovoides, miden de 4 a 6 cm e os piñóns, de 6 a 7 mm, teñen unha á de 1,5 a 2 cm.
Hai 2 variedades: P. t. var. Tabuliformis, de China, a non ser Liaoning, coas escamas da piña máis estreitas e P. t.var.
mukdensis, deLiaoning e Corea do Norte, coas escamas da piña máis anchas.

Piñeiro vermello de Taiwán (Pinus taiwanensis).
É endémico de Taiwán. Pode medir ata 35 m de
alto e 80 cm de diámetro. As follas, en grupos de
2, miden de 8 a 11 cm. As piñas miden de 6 a 7
cm e teñen piñóns alados.

Piñeiro xaponés de Thunberg (Pinus
thunbergii). É orixinario das zonas
costeiras do Xapón e de Corea do Sur.
Pode medir ata 40 m de altura. As
follas, en grupos de 2, miden de 7 a
12 cm. As piñas miden de 4 a 7 cm.

Piñeiro tropical ou piñeiro femia
(Pinus tropicalis). É endémico do
oeste de Cuba. Pode medir ata 30 m
de altura e 30 cm de diámetro. As
follas, en grupos de 2, miden de 20
a 30 cm.

Piñeiro de Yunnan (Pinus
yunnanensis). É orixinario de
Yunnan, China. As follas, en grupos
de 2 ou 3, miden de 20 a 30 cm e as
piñas miden uns 10 cm.
Recoñécense 2 variedades: P. y. var. Pygmaea,
de zonas altas e talla reducida, e P. y. var.
Tenuifolia, de zonas baixas, ata 30 m de alto e
follas colgantes de 30 cm.

Piñeiro manso (Pinus pinea). Orixinario
da área mediterránea. Pode medir ata
30 m de altura. As follas, en grupos de
2, miden entre 10 e 20 cm. As piñas,
ovais redondas, miden de 10 a 15 cm; e
os piñóns, de 1,5 a 2 cm, só teñen unha
á residual. En Galiza atópanse
exemplares illados, ou pequenas
manchas, no suroeste

Piñeiro de Chipre (Pinus brutia). E
orixinario do Mediterráneo oriental.
Pode medir ata 30 m de altura e ter
de 1 a 2 m de diámetro. As follas, en
grupos de 2, miden de 10 a 16 cm. As
piñas tienen de 6 a 11 cm e os piñóns
miden de 7 a 8 mm e teñen unha á de
1,5 a 2 cm de longo.

Piñeiro canario (Pinus canariensis). É
endémico das illas Canarias. Pode
medir máis de 40 m de altura e ter
2,5 m de diámetro. As follas, en
piñas, ovaladas longas, miden de 12
a 18 cm e os piñóns, grandes, teñen
unha á de ata 2 cm.

Piñeiro carrasco ou piñeiro de Alepo
(Pinus halepensis). É orixinario do
Mediterráneo occidental. Pode
acadar os 25 m de altura. As follas
miden de 3,5 a 7 cm de longo. As
piñas, ovais e pedunculadas, teñen
uns 10 cm de longo.

Piñeiro de Tenasserim (Pinus latteri).
Orixinario do surleste de Asia, Vietnam, Laos,
Camboia, Tailandia e do sur de Myanmar e da
China. Pode medir de 30 a 45 m de altura. As
follas, 2 por grupo, miden de 19 a 27 cm. As
piñas, cónicas, miden de 6,5 a 13 cm de longo
e teñen piñóns duns 10 mm, con á longa.

Piñeiro de Sumatra (Pinus merkusii). É
nativo de Indonesia (montañas de
Sumatra) e outras illas de próximas.
Pode medir ata 40 m de alto e ter 1 m de
diámetro. As follas moi delgadas, en
piñas cónicas, estreitas, miden de 5 a 8
cm e os piñóns pequenos, de 5 a 6 mm,
teñen unha á de ata 2 cm.

Piñeiro chir (Pinus roxburghii). Nativo do
Himalaia, norte do Pakistán e da India,
Nepal e Bután. Pode medir de 30 a 50 m
de altura e acadar un diámetro de 2 m. As
follas, moi delgadas, en grupos de 3,
miden de 20 a 35 cm. As piñas, cónicas
ovoides, miden de 12 a 24 cm e teñen
piñóns de 8 a 9 mm cunha á de ata 4 cm.

Tlacocote ou ocote chino (Pinus leiophylla).
É nativo de México e unha pequena parte
do sur dos EE. UU. Pode medir ata 30 m e
ter un diámetro de 80 cm. as follas, en
grupos de 3 ou 5, miden de 5 a 10 cm. As
piñas, ovoides, miden de 4 a 7 cm.
Recoñécense 2 subespecies: P. l.subesp. leiophylla, ao
sur da área de distribución, desde Oaxaca a Durango,
que medra en zonas húmidas de clima suave e ten as
follas delgadas en grupos de 5; e o P. l.subesp.
chihuahuana, ao norte da área de distribución, desde
Oaxaca a Arizona, que medra en áreas secas de clima frío
e ten as follas en grupos de 3.

Piñeiro triste de Lumholtz (Pinus lumholtzii).
É endémico das zonas altas do noroeste de
México e está en perigo de extinción. Pode
medir máis de 20 m de altura e ter de 50 a 70
cm de diámetro. As follas, en grupos de 3,
poden medir ata case 40 cm de longo. As
piñas miden de 3 a 5 cm e teñen piñóns de 3 a
5 mm cunha á de 10 a 14 mm.

piñeiro macho (Pinus caribaea). É nativo de
Centroamérica, México e illas do Caribe. Pode
medir de 30 a 40 m de altura e ter un diámetro
de 1,5 m. as follas, en grupos de 2,3 ou 4,
miden de 15 a 25 cm. As piñas, cónicas
ovoides, de 5 a 12 cm teñen piñóns de 5 a 6
mm cunha á de ata 2 cm.
Recoñécense 3 variedades: Pinus caribaea var. bahamensis
(piñeiro das Bahamas), endémico das Bahamas e outras illas,
coas follas en grupos de 2 ou 3. Pinus caribaea var.
hondurensis (piñeiro de Honduras), nativo de Centroamérica
e México, coas follas en grupos de 3 a 4 e as plántulas
glaucas. Pinus caribaea var. Caribaea, endémica do oeste de
Cuba, coas follas en grupos de 3 a 4 e as plántulas verdes.

Piñeiro da area (Pinus clausa). Só se
atopa na Florida e no sur de
Alabama. Pode medir de 5 a 10 m de
altura. As follas, en grupos de 2,
miden de 5 a 10 cm, e as piñas
miden entre 4 e 8 cm.

Piñeiro cubano (Pinus cubensis). É
endémico das terras altas do leste de Cuba.
Pode acadar os 30 m de alto. As follas,
grosas, miden de 10 a 14 cm. As piñas,
ovais cónicas, miden de 4 a 5 cm e os
piñóns que miden de 5 a 6 mm levan unha
á de ata 1,5 cm.

Piñeiro de follas curtas (Pinus
echinata) nativo do cadrante surleste
dos Estados Unidos. Acada alturas de
20 a 30 m e un diámetro de 50 a 90
centímetros. As follas, en grupos de 2
e de 3, miden de 7 a 11 cm. As piñas
miden de 4 a 7 cm e levan un espiña
en cada escama.

Piñeiro de Elliot (Pinus elliottii). É nativo
do surleste dos EE. UU. Medra ata os 30
m de altura e acada un diámetro de 60 a
80 cm. As follas, moi finas, en grupos de
2 ou 3, miden de 18 a 24 cm. As piñas,
redondeadas, miden de 5 a 15 cm.
Hai 2 variedades: P. elliottii var. elliotti, coas follas en
grupos de 2 a 3 e piñas de 7 a 15 m, e P. elliotti var.
densa (piñeiro elioti do sur de Florida), coas follas en
grupos de 2 e as piñas de 5 a 12 cm.

Piñeiro abeto ou piñeiro de
Walter (Pinus glabra). É
nativo das chairas costeiras do
sur dos EE. UU. Pode medir
ata 35 m de altura. As follas,
en grupos de 2, miden de 5 a
8 cm. As piñas, delgadas,
miden de 4 a 6 cm de longo.

Piñeiro da Española (Pinus occidentalis). É
endémico da illa La Española, de Haití e a
República Dominicana. Pode medir de 20 a
30 m de alto. As follas, en grupos de 3,4 ou
5, miden de 11 a 20 cm. As piñas miden de 5
a 8 cme teñen piñóns de 4 a 5 mm cunha á
de 1,5 cm.
Conos masculinos

Piñeiro de folla longa (Pinus palustris).
É nativo do surleste dos Estados Unidos.
Acada unha altura de 30 a 35 m e un
diámetro de 1,2 m. As follas de 20 a 45
cm de longo están en grupos de 3. As
piñas miden de 15 a 25 cm teñen piñóns
de 7 a 9 mm cunha á de ata 4 cm.

Piñeiro espiñento ou piñeiro de montaña (Pinus pungens). É nativo dos montes Apalaches
nos Estados Unidos. Pode medir de 6 a 12 m. As follas, en grupos de 2 ou 3, miden de 3 a 6
cm. As piñas, ovoides, miden de 4 a 9 cm de longo e teñen unha espiña en cada escama.

Piñeiro bronco (Pinus rigida). É nativo do
nordeste dos Estados Unidos. Pode medir ata 30
m de altura e ter uns 60 cm de diámetro. As
follas, en grupos de 3, miden de 6 a 13 cm e as
piñas, ovoides, miden de 4 a 7 cm de longo.

Piñeiro de pantano (Pinus serotina).
Nativo da costa atlántica dos Estados
Unidos. Pode acadar unha altura de 15
a 20 m. As follas están en grupos de 3,
e miden de 15 a 20 cm de longo. As
piñas, case redondas, miden de 5 a 9
cm e necesitan do lume para abrirse.

Piñeiro taeda, piñeiro amarelo ou
piñeiro grande (Pinus taeda). É
orixinario do surleste dos Estados
Unidos. Pode medir ata 35 m de alto e
ter un diámetro de ata 1,5 m. As follas,
en grupos de 3, miden de 12 a 22 cm. As
piñas miden de 7 a 13 cm.

Piñeiro pobre, Piñeiro de
matorral ou Piñeiro de Virxinia
(Pinus virginiana). Oriundo dos
chans pobres do centro leste
dos EE. UU. Adoita medir entre 9
a 19 m de altura e acadar os 50
cm de diámetro. As follas, en
grupos de 2, curtas e retorcidas,
miden de 4 a 8 cm. As piñas
miden de 4 a 7 cm.

Piñeiro de Banks (Pinus banksiana). É
nativo do centro sur do Canadá e do
norte dos EE.UU. Pode medir ata 25 m
de alto, pero tamén hai exemplares
arbustivos. As follas, en grupos de 2,
tortas, miden de 2 a 4 cm. As piñas
tamén son pequenas de 3 a 5 cm.

Piñeiro contorta (Pinus contorta). E orixinario do
oeste dos Estados Unidos e do Canadá. Pode
acadar os 40 m de altura. As follas, en grupos de 2,
miden de 3 a 7 cm. As piñas, de 3 a 7 cm de longo,
teñen unha espiña en cada escama.
Recoñécense 3 subespecies e 2 variedades: P. contorta subsp
contorta (Piñeiro contorta costeiro), da Costa do Pacífico, de
porte máis reducido -P. contorta subsp. contorta var. contorta,
desde Alaska ata o norte de California e Pinus contorta subsp.
contorta var. bolanderi, na costa de California; P. contorta subsp.
murrayana (Piñeiro de Murray), das montañas próximas á costa
dos EE.UU. que pode medir ata 50 m de altura; Pinus contorta
subsp. latifolia var. latifolia (Pino contorta de follas anchas), das
montañas rocosas e do Canadá.

Piñeiro de Eldorado (Pinus
attenuata). É nativo dos solos pobres
de California. Pode medir de 8 a 24 m.
15 cm. As piñas, que nacen en grupos,
miden de 8 a 16 cm e teñen escamas
rematadas nunha espiña. Mantéñense
varios anos na árbore e non abren ata
que as afecta o lume.

Piñeiro de Gregg (Pinus greggii). É
nativo de dúas localidades do leste de
México. Pode acadar os 15-20 m de
altura. As follas, en grupos de 3, miden
de 9 a 13 cm. As piñas, cónicas e
curvadas, miden de 8 a 13 cm e
atópanse formando grupos.
Hai dúas variedades: Pinus greggii var. australis e
Pinus greggii var. greggii

Piñeiro de Herrera (Pinus herrerae). É nativo do bosque nublado de México. Pode medir
de 30 a 35 m de altura e ter un diámetro de ata 1 m. As follas, en grupos de 3, miden de
10 a 20 cm de longo. As piñas, duns 4 cm de longo, teñen piñóns pequenos e alados.

Piñeiro de Jalisco (Pinus jaliscana). É
endémico do territorio de Jalisco en
México. Pode medir de 20 a 30 m. As
follas, en grupos de 3, son moi
delgadas e miden de 6 a 12 cm. As
piñas miden de 6 a 8,5 cm e teñen
piñóns pequenos alados.

Piñeiro ortiguillo (Pinus lawsonii).
É endémico do bosque temperado
cálido de México. Poden medir
ata 30 m de altura e acadar os 75
cm de diámetro. As follas, en
grupos de 3 ou 4, miden entre 12
e 24 cm. As piñas miden de 5 a 8
cm e teñen piñóns de 4 a 5 mm
con á.
Existen 2 variedades: Pinus lawsonii var.
gracilis e Pinus lawsonii var. Lawsonii.

Piñeiro obispo (Pinus muricata). É
endémico das costas rochosas de
California e algúns lugares da Baixa
California. Pode medir de 15 a 25 m de
altura e acadar un diámetro de 1,20 m.
16 cm. As piñas, en grupos e curvadas,
miden de 5 a 10 cm e teñen as
escamas rematadas nunha espiña.
Existen 2 variedades: a do norte, coas follas
verde azuladas, e a do sur, coas follas verde
brillante.

Piñeiro amarelo ou piñeiro ocote (Pinus
oocarpa). É orixinario das terras altas do oeste
de Mexico e os países de América Central, ata
Nicaragua. Pode medir entre 15 e 35 m de
altura e acadar un diámetro de 1 m. As follas,
en grupos de 5, miden de 14 a 25 cm. As piñas,
de 5 a 10 cm, teñen piñóns de 4 a 7 mm cunha
á duns 10 a 12 mm.

Piñeiro amarelo mexicano ou piñeiro
chorón (Pinus patula). É orixinario de
México e do sur dos EE. UU. Pode medir de
20 a 40 m de altura e acadar 1,20 m de
diámetro. As follas, colgantes, en grupos de
3, miden de 15 a 30 cm. As piñas, cónicas e
curvadas, aparecen en grupos e miden de 7
a 9 cm. Os piñóns son alados.

piñeiro chinés (Pinus praetermisa) É nativo de México. Pode medir de 12 a 15 m de alto
e 30 cm de diámetro. As follas, en grupos de 5, miden de 12 a 16 cm de longo. As piñas,
amplamente ovoides e coa punta aguda, miden de 5,5 a 7 cm de longo.

piñeiro vermello (Pinus pringlei). Piñeiro
pouco común nativo do centro de México.
Pode medir ata 25 m de altura e ter 1 m de
de 15 a 18 cm. As piñas, ovoides, miden de
5 a 8 cm e teñen piñóns de 4 a 6 mm cunha
á de 1,2 a case 2 cm.

Piñeiro de Monterrei ou piñeiro de
repoboación (Pinus radiata). É orixinario de
California, suroste dos EE. UU. É unha
especie que medra rápido e pode acadar 30
metros de altura e 1 m de perímetro en
vintecinco ou trinta anos. As follas, en
grupos de 3, miden uns 15 cm. as piñas,
ovoides cónicas, miden de 7 a 14 cm. Os
piñóns son pequenos e alados. En Galiza foi
moi plantado nas repoboacións forestais.

Piñeiro ocote ou piñeiro Tecun Uman (Pinus
tecunumanii). Orixinario do centro de
México. Pode medirmáis de 40 m de altura e
acadar 1,20 m de diámetro. As follas, en
grupos de 4, miden de 14 a 21 cm. As piñas,
cónicas, miden de 4 a 9 cm.

Piñeiro ou ocote (Pinus teocote). Orixinario
dos climas temperados de México. Pode
medir de 10 a 20 m de altura e 0,65 m de
de 10 a 15 cm. as piñas, ovoides, miden de
3,5 a 6,5 cm.

Piñeiro de Arizona (Pinus arizonica).
É orixinario do norte de México e do
suroeste dos EE. UU. Pode medir de
25 a 35 m de altura e acadar 1,2 m de
diámetro. As follas, en grupos de 5,
miden de 7 a 17 cm. As piñas, conicas
e asimétricas, miden de 5 a 8 cm.
Coñécense 2 variedades: Pinus arizonica var.
arizonica, e Pinus arizonica var stormiae.

Piñeiro de Cooper ( Pinus cooperi). Orixinario do centro de México. Pode medir ata 35 m de
altura e ter 80 cm de diámetro. As follas en grupos de 5, ás veces 4, miden de 8 a 14 cm de
longo. As piñas, ovides, de 6 a 10 cm de longo teñen piñóns de 5 a 7 mm con á de ata 2 cm.

Piñeiro de Coulter (Pinus coulteri). É orixinario das montañas litorais do sur de California e do
norte da Baixa California. Pode medir de 10 a 24 m e ter un diámetro de ata 1 m. As follas, en
grupos de 3, miden de 15 a 30 cm de longo. As piñas, grandes e espiñentas, son o elemento
máis destacado destas árbores, xa que poden medir entre 20 e 40 cm de longo e pesar, cando
están verdes, de 2 a 5 kg. Os piñóns, de arredor de 1 cm, teñen unha á de case 4 cm.

Pinus devoniana. Orixinario de México, Sierra
Madre Occidental e os estados do centro sur.
Pode medir entre 20 e 30 m de altura. As
follas miden de 30 a 35 cm de longo e as piñas
de 20 a 30 cm.

Piñeiro de Durango (Pinus durangensis).
Orixinario do noroeste de Sierra Madre
Occidental, en México. Pode medir ata 40
m de altura e ter un diámetro de 1,5 m.
As follas, en grupos de 6, ás veces 5 ou 7,
miden de 15 a 30 cm. As piñas, ovoides e
curvadas, miden de 6 a 10 cm.

Piñeiro Apache (Pinus engelmannii).
Orixinario do norte centro de México.
Pode medir ata 35 m e acadar 1 m de
diámetro. As follas en grupos de 3 a 5,
miden de 20 a 43 cm. As piñas, ovoides,
anchas e algo curvadas, miden de 10 a 16
cm. Os piñóns miden de 5 a 8 mm de
longo e teñen unha á de 2 a 4 cm.

Piñeiro de México (Pinus hartwegii).
É orixinario das montañas de México e
Centroamérica, ata Honduras. Pode medir
de 20 a 30 m de altura. As follas, en grupos
de 5, miden entre 10 e 20 cm. As piñas
miden de 6 a 13 cm. Hibrida habitualmente
co P. montezumae nas zonas de contacto da
súa área de distribución.

Pino de Jeffrey (Pinus jeffreyi). É nativo do
suroeste dos EE. UU. e da Baixa California de
México. Pode chegar aos 40 m de altura. As
follas, en grupos de 3, miden de 12 a 23 cm. As
piñas teñen, máis ou menos a mesma
lonxitude ca as follas.

Ocote (Pinus maximinoi). É nativo de El
Salvador, Nicaragua, Guatemala e México.
Pode medir de 20 a 35 m, cun diámetro de ata
1 m. As follas, en grupos de 5, miden de 15 a
28 cm

Piñeiro de Montezuma (Pinus montezumae). É orixinario das zonas boscosas das
montañas de México e Guatemala. Pode medir de 20-35 m de altura e só 50 a 80 cm de
diámetro. As follas, en grupos de 5, ás veces 4 ou 6; miden de 12 a 15 cm de lonxitude.
As piñas, ovoides e lixeiramente curvadas, miden de 12 a 15 cm e teñen piñóns de 6 a 7
mm cunha á de ata 2 cm.

Piñeiro ponderosa piñeiro real americano ou
piñeiro amarelo do oeste (Pinus ponderosa).
Nativo do oeste dos EE. UU. e do Canadá. Pode
medir de 20 a 40 m de altura e 1,20 m de
diámetro.
Existen cinco subespecies que se diferencian pola súa área de
distribución, o seu hábitat e outras características (tamaño e
agrupamento das follas…): P. ponderosa subsp ponderosa
(piñeiro ponderosa da Columbia). Suroeste do Canada e
noroeste dos EE. UU. en áreas de veráns frescos e algo
húmidos e invernos co neve. Ten as follas, de 12 a 20 cm de
longo, en grupos de 3, e as piñas de 6 a 9 cm. P. ponderosa
subsp. critchfieldiana (piñeiro ponderosa do Pacífico) das áreas
costeiras dos EE. UU. en áreas de veráns cálidos e secos e
invernos suaves e húmedos con nevadas nas montañas. Ten as
follas, flexibles, de máis de 20 cm de longo, en grupos de 3 e as
piñas de 7 a 16 cm. P. ponderosa subsp. scopulorum (piñeiro
ponderosa das Montañas Rocosas). Na zona media da área en
hábitats de veráns cálidos e relativamente secos e invernos
moi fríos e bastante secos. Ten as follas, de 9 a 14 cm, en
grupos de 2 ou 3 e as piñas de 5 a 9 cm. P. ponderosa subsp.
brachyptera (piñeiro ponderosa do sudoeste) atópase en
hábitats diferentes desde zonas cálidas con invernos e veráns
húmidos a zonas secas e cálidas con invernos suaves. Ten as
follas, grosas, de 12 a 20 cm de longo en grupos de 3. P.
ponderosa subsp. readiana (piñeiro ponderosa das colinas e
chairas centrais) desenvólvese en áreas de clima continental
con veráns calurosos e secos e invernos fríos e húmidos. Ten as
follas, de 12 a 25 cm, en grupos de 5.

Piñeiro pacingo ou chamite (Pinus
pseudostrobus). É nativo dos bosques
temperados de México, Guatemala, El
Salvador e Honduras. Pode medir de 30 a
40 m de altura. As follas, en grupos de 5,
miden de 25 a 35 cm. As piñas miden
entre 7 e 16.

Piñeiro gris ou piñeiro fantasma (Pinus
sabiniana). É endémico de California,
Estados Unidos. Mide de 11 a 14 m. As
follas, en grupos de 3, miden de 20 a 30
cm. As piñas, grosas e espiñentas,
miden de 12 a 30 cm.

Piñeiro de Torrey, piñeiro solitario ou piñeiro do mar (Pinus torreyana). Só quedan uns
3.000 exemplares ao longo da costa de California, EE. UU. Mide de 8 a 15 m de altura. As
follas, en grupos de 5, miden de 20 a 35 cm. As piñas, grosas espiñentas, de 8 a 15 cm,
teñen piñóns grandes e comestibles.

As imaxes fotográficas foron collidas da “internet”, e os datos de fontes diversas.
Agradézolle aos autores a súa dispoñibilidade e agardo saiban disculpar o uso que fixen
delas.
Mon Daporta
E ata aquí…
o que a historia dou de si.

Piñeiros do mundo

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (10)

Similar to Piñeiros do mundo

Similar to Piñeiros do mundo (20)

More from MonContos

More from MonContos (20)

Piñeiros do mundo